Arts-assistenten (in opleiding)
Eindelijk. Na 6 of meer jaar studeren, coschappen en wetenschappelijke stage mag je jezelf arts noemen. Je hoopt in opleiding te gaan voor het specialisme waar je je zinnen op hebt gezet. Daar heb je alles voor over.
Je gaat werken als arts-assistent niet in opleiding (ANIOS) om jezelf in de kijker te spelen, of je gaat wetenschappelijk onderzoek doen binnen het betreffende specialisme om zo je CV aantrekkelijk te maken. Soms heb je met jouw kwaliteiten simpelweg afgedwongen dat je gelijk als arts in opleiding tot specialist (AIOS) kan starten.
Of je nou als AIOS of ANIOS werkt, ineens ben je professional in de zorg met veel verantwoordelijkheden. Als het goed is startte je met veel enthousiasme aan deze periode.
Zwaarder dan je dacht
Wat je nog niet wist, is dat het zo zwaar zou zijn: je bent nog steeds volledig ondergeschikt aan de medisch specialist en vaak bevind je je ook nog eens in een afhankelijke positie ten opzichte van je opleider waardoor het moeilijk is om problemen bespreekbaar te maken.
Daarnaast kan je te maken krijgen met complicaties ten gevolge van jouw handelen. Onderschat de impact hiervan niet. De maatschappij en patiënten zijn veeleisend, je doet je best, en toch is het vaak niet goed. Je gaat je misschien in de loop van de opleiding afvragen of dit is wat je ooit voor ogen had.
Pikorde
Er heerst een pikorde, zeker in academische ziekenhuizen. De specialist heeft altijd het laatste woord en een weerwoord wordt niet altijd gewaardeerd.
Omdat deze fase van jouw leven vaak gepaard gaat met het opbouwen van een gezin, is deze periode extra belastend.
Kortom, je loopt tegen een hoop stressoren aan die je niet alleen onzeker kunnen maken, maar ook kunnen leiden tot een serieuze persoonlijke crisis met dito invloed op je privéleven.
Hieronder vind je een opsomming van de meest voorkomende zaken waar je tegenaan kunt lopen als ANIOS en vooral als AIOS. Herken je jezelf hierin? Onderneem dan actie en neem contact op voor een snelle en blijvende oplossing!
(Dreigende) burn-out
Je hebt het zelf misschien nog geeneens door. Je weet wel dat je je niet gelukkig voelt en dat je de hele tijd moe bent. Belangrijker: je hebt geen zin meer om naar het ziekenhuis te gaan.
Naast persoonlijke hinder kunnen dit soort klachten onder artsen ook leiden tot een toename van medische fouten en slechtere patiëntenzorg. Je zult niet de eerste zijn die zich in deze situatie bevindt. Voor je het weet belandt je in een burn-out.
Waar bij coassistenten circa 18% voldoet aan de criteria van een burn-out1, ligt dit percentage bij de AIOS veel hoger: zo`n 30% kampt met grote problemen en raakt burn-out.2
Je komt zelfs thuis te zitten en kan last hebben van paniekaanvallen of onverklaarbare angsten. Ook kan het zijn dat je depressieve symptomen ontwikkelt. Naast de enorme invloed op jou als persoon en uw omgeving, leidt dit er ook nogal eens toe dat u stopt met de opleiding waar u al die moeite voor hebt gedaan.
Waar in 2008 ruim 9 procent van de AIOS besloot om de specialisatie vroegtijdig voor gezien te houden, zo blijkt uit cijfers van het Capaciteitsorgaan, laten recente cijfers zien dat bijna 15% van alle AIOS stopt met de opleiding, veelal als gevolg van burn-out.
Denk dus niet dat u de enige bent! Waar u tegenaan loopt, is dat het vaak moeilijk bespreekbaar is in uw werkomgeving. Herkent u zich hierin? Neem dan contact met ons op; juist vanuit deze situatie is het bijna altijd mogelijk om snel weer van u dagelijkse bezigheden te genieten en het leven te leiden zoals u dat wilt.
Hoe korter u thuis zit, des te groter is de kans dat Mindtuning werkt. De resultaten zijn verbluffend; in slechts twee tot drie sessies zal u merken dat het stukken beter gaat.
Het is niet nodig om lange sessies bij een psycholoog of psychotherapeut te volgen; onderzoek laat zien dat dit vaak niet zinvol is. Het kost u veelal tijd en veel geld, terwijl u juist snel weer aan het werk wilt.
Autoriteitsproblematiek en assertiviteit
De wereld van het ziekenhuis kende u al vanuit uw coschappen. De (ongeschreven) hiërarchie wordt nu echter pas echt duidelijk: u bent namelijk in een sterk afhankelijke positie beland, waarbij uw opleider(s) voor een groot deel bepalen hoe uw werkzaamheden eruit zien.
Omdat u van hen afhankelijk bent, niet alleen voor formele beoordelingen, maar ook voor de gewone dagelijkse bezigheden is het vaak lastig om te laten blijken dat u het ergens niet mee eens bent.
Misschien hebt u geluk en kunt u veel delen met uw collegae in opleiding. Het kan echter zo zijn dat ook binnen de AIOS de hiërarchie sterk bepalend is; het maakt nogal wat uit of u zich in het eerste of laatste jaar van de opleiding bevindt.
Deze problematiek brengt veel stress met zich mee; u kunt namelijk niet uw werk uitvoeren zoals u dat wilt. Daarom kan ook deze autoriteitsproblematiek leiden tot burn-out. Een cursus assertiviteit kan dan van extreem grote waarde zijn: u leert weer om het heft in nagenoeg elke situatie zelf in handen te nemen.
Spreekangst (presentatie-angst)
Nog vaker dan bij coassistentschap het geval is, wordt van u verwacht dat u presenteert. Of het nu om de overdracht in de ochtend gaat, een journalclub of een oral presentation op een congres, u staat regelmatig in de schijnwerpers.
Bijna altijd bestaat uw publiek uit kritische specialisten die allemaal een slimme opmerking willen maken. Het is dan ook niet gek dat u opziet tegen dit soort presentaties: u bent bang dat men kritische vragen zal stellen.
Juist deze angst zorgt ervoor dat u alleen maar zenuwachtiger wordt en u uw verhaal minder goed kan overbrengen. En dat terwijl het uw bedoeling was om een goede beurt te maken!
Juist voor u als arts in opleiding tot specialist is een goede training in presenteren erg belangrijk. Hierbij kan coaching het grote verschil maken. U zal merken dat u voortaan met veel zelfvertrouwen een verhaal neerzet waar menigeen van onder de indruk zal zijn.
De trainingen ‘spreken in het openbaar’ vind je op spreek.nl, onze andere site.
