Dwangneurose oplossen

Afgelopen zaterdag ben ik op jullie seminar geweest. Dit seminar was voor mij zeer waardevol. Jullie beschrijving van mijn probleem was voor mij zeer herkenbaar. Tot in detail beschreven jullie wat er tijdens een controle door mij heen gaat. Mede vanwege deze exacte omschrijving sprak mij jullie analyse van mijn probleem ook erg aan. Het feit dat controle een verslaving is en daarbij de absolute beslissing om er direct mee te stoppen, zoals men dat ook doet bij roken, heeft bij mij effect gehad. Jullie gaven nog een paar belangrijke aandachtspunten mee om de dwang het hoofd te bieden. Dit waren voor mij de verplichting om niet meer dan één keer te controleren en onder geen beding terug te gaan om nog eens te controleren. Dit laatste deed ik nogal eens. Ook in het verkeer reed ik vaak een rondje, soms twee en soms drie om te controleren of alles oké was. Onzin natuurlijk, maar ja ik deed het. Met jullie aanwijzingen zoals net genoemd heb ik tot nu toe een verlichte week gehad. Ik controleer in het verkeer niet meer dan één keer en controleer slechts één keer of bijvoorbeeld mijn auto op slot is. Soms druk ik slechts op het knopje van mijn afstandbediening en hoor aan de klik van de autosloten dat het goed is. Vroeger duurde dit nogal eens even voordat ik zelf ook vond dat het oké was. Enkel merk ik ook nog wel eens een controletrekje van vroeger, daar baal ik dan wel even van, maar deze trekjes kosten geen tijd meer zoals dat vroeger wel het geval was. Vroeger begon de gedacht mij steeds meer te beheersen, dat ik aan het eind van de dag iets moest afsluiten, of dat ik de volgende dag ergens heen moet waar ik ook weer weg moet rijden. Dit laatste was bij mij in het verkeer met name het probleem. Deze gedacht legde dan een druk op mijn schouders. Nu denk ik daar ook wel aan, maar meer in de zin dat ik zonder moeite weg kan rijden, of iets af kan sluiten. Ik hoop echter dat ik na verloop van tijd helemaal niet meer denk aan het afsluiten of wegrijden. Zaterdag was voor mij dus zeer de moeite waard. Karel Willems

Inmiddels ben ik vrij van dwang en leef weer bijna zonder aan de dwang te denken. Ruim dertien jaar geleden had ik in het verkeer een ervaring, wat de start was van mijn dwangneurose. Op zich een hele normale verkeerssituatie. Ik haalde een fietser in, niets aan de hand. Direct na de inhaalmanoeuvre volgden twee bochten en toen een recht stuk. Door de bochten was ik de fietser snel kwijt uit mijn gezichtsveld. Maar aangekomen op het rechte stuk had ik verwacht dat de fietser de bochten ook wel zou hebben genomen en ik de fietser dus weer kon zien. De fietser zag ik niet. Later bleek dat die bochten fietsend toch meer tijd nodig hadden dan ik toen inschatte. Er was dus niets aan de hand. Inmiddels was het peinzen over waar de fietser was bij mij begonnen en ontstond bij mij een enorme dwang om verkeerssituaties te controleren. Deze controledwang zette zich door naar andere zaken. Ik controleerde of het gasfornuis goed uit was, alle lampen goed uit waren en of de deur goed op slot was. Deze controle maakte het dat ik voor de afsluiting van mijn huis soms meer dan een uur nodig had. In het verkeer reed ik regelmatig terug naar de plaats waar ik net voorbij reed en niet voldoende overzicht had, en dus niet de volledige controle over de verkeerssituatie. De dwang ging zelfs zo ver, dat bij mij de twijfel soms toesloeg of ik het nu goed had gezien, of dat ik het mij had verbeeld. Een jaar of zes geleden begon ik er voor het eerst over te praten en werd ik gewezen op het feit dat ik een dwangneurose had. Een zoektocht naar hulp is toen begonnen. Ik ben terecht gekomen in het circuit van psychologen. Na meerdere behandelingen leek het beter te gaan, maar echt weg is mijn dwang nooit geweest. Midden dit jaar, gevoed met wat mindere ervaringen in mijn leven, kwam de dwang weer in alle hevigheid opzetten. Hiermee kwam tevens het besef dat er wat anders moest gebeuren. Na een zoektocht op internet over het onderwerp ben ik tegen de Mindtuning methode aangelopen. In eerste instantie keek ik er wat sceptisch tegenaan. Als deze methode namelijk niet lukte, wat heb ik dan nog over? Maar goed, uiteindelijk ben ik toch naar het kennismakingsseminar geweest. Toen ik het onderwerp dwang aanstipte, zonder van mijn situatie iets te vertellen, omschreven jullie tot in detail hoe mijn probleem in elkaar zat. Een zo nauwkeurige beschrijving had ik in al die jaren in het psychologen circuit nog niet gehoord. De oplossing volgde snel daarna en inmiddels ben ik vrij van dwang en leef weer bijna zonder überhaupt aan de dwang te denken. Frits van den Berg

Hierbij laat ik jullie nog even weten hoe het met me gaat. Ik kan Godzijdank nog steeds niet jullie ongelijk bewijzen! Het werkt echt en ik ben zo ontzettend blij dat ik mijn leven weer terug heb gekregen dankzij jullie methode. Het is heerlijk om weer in de echte wereld te staan met beide voeten op de grond. Ik doe eerlijk gezegd al een tijd niet meer mijn ontspanningsoefeningen die ik van alle therapeuten moest doen en misschien is dat wel niet slim, maar ik besteed mijn tijd aan allerlei leuke dingen. Ik voel me zekerder, kan sneller beslissingen nemen en heb zoveel meer rust in mijn lijf gevonden. Af en toe komt de hyper wel terug en de ‘angstbeelden’. Obsessieve stoornis noemde ze het. Ik heb de informatie erover weggegooid en kijk alleen nog maar op jullie site. Dat helpt tenminste. En als ik het heb, ga ik meteen weer aan de slag met alle informatie die ik op de cursus heb geleerd. Het probleem duurt daardoor steeds korter en is beter te handelen. Het werkt gewoon wat jullie me hebben geleerd, ik kan het niet anders van zeggen. In plaats van 24 uur, heb ik er dan maar 10 minuten last van. Gevlogen heb ik nog niet en dat ga ik over een maand doen (ik ga op huwelijksreis). Ik krijg er nog wel wat kriebels in mijn buik van, moet ik zeggen, maar we gaan de methodes weer toepassen en het wordt vast en zeker een betere vlucht dan ooit. Ik trap de ‘foute buren’ onderweg wel naar buiten. Ik ga in ieder geval ontzettend mijn best doen en denk dat ik misschien jullie boek maar ga bestellen voor in het vliegtuig dan houd ik daar even de aandacht op gevestigd.  Marianne

Allereerst duizendmaal dank voor alle hulp die ik zo onbaatzuchtig van jullie heb gekregen op een moment dat ik het echt niet meer helder kon zien. Ook mijn excuses voor de lange tijd stilte van mijn kant na onze gesprekken. Ik heb na ons laatste gesprek even een tijd voor mezelf genomen om eens goed te analyseren hoe het nou zat. Zeker nadat ik kort na onze afspraak merkte ik dat ik niet afhankelijk moest worden van een afspraak met jullie. Omdat de neiging om jullie iedere week wel even te bellen wel aanwezig was zodat ik mijn (dwang) weer wat duidelijker kon plaatsen. Wel nu! Ik ben voor de volledige 100 procent genezen en weet precies hoe het zit. Namelijk dat het er nooit is geweest. Het probleem zit hem erin dat als je je zelfgemaakte innerlijke filmpjes meer gaat geloven dan de zo voor de hand liggende realiteit, je haast niet meer in staat bent om onderscheid te maken. Ach zit ik jullie dat nou te vertellen… Tsja ik ben enthousiast over het tunen van de mind.   Bedankt daarvoor!!!!! Ben

Ik heb even een week of drie niks van me laten horen omdat ik eens even wou zien hoe het op een iets langere termijn gaat. Ik moet zeggen dat het best goed gaat maar ik kom er maar niet helemaal vanaf. Het is een stuk beter dan wat het geweest is maar weg is het niet en ik moet wel continu oppassen dat ik niet terugval. Ik heb 1 probleem, als het goed gaat dan slaap ik s nachts niet. Ik houd dan zoveel energie over dat ik fysiek wel moe ben maar in mijn hoofd ben ik dan klaarwakker. Op zich wel lekker want ik kan nu bij wijze van spreken met vier a vijf uur slaap per nacht toe. Ik heb trouwens woensdag een date met een meisje dat ik ontmoet heb in de kroeg maar ik heb er een beetje een tweestrijdig gevoel bij. Aan de ene kant vind ik het hartstikke leuk, het is echt een leuke meid. Aan de andere kant durf ik, gezien het probleem, haast niet aan een nieuwe relatie te beginnen. Ik heb ook zoiets van moet ik het zeggen of zal ik me eerst stilhouden, ik twijfel een beetje. Hebben jullie nog tips hoe ik die dwang voorgoed de deur uit kan trappen???? John

Heel erg bedankt dat jullie me hebben geholpen, want die dwang is nu weg. Ik moet er nog wel aan werken met die oefeningen die jullie mij gegeven hebben. En ik heb na jullie behandeling een Reiki cursus gedaan, dat heeft ook heel erg goed geholpen, want ze begonnen met de eerste oefening die jullie mij geleerd hebben, “dat stevig staan”. Ik vind het heel erg goed wat jullie doen voor mensen die hulp nodig hebben. En nogmaals bedankt, want ik ben zo blij dat die dwang nu weg is. Vlak voordat ik naar jullie toe ging dacht ik dat niets meer zou helpen en dat ik er altijd last van zou houden. Ik hoop dat jullie altijd mensen blijft helpen. N. H.

Hier even een tussenstand van Nettie. Ik moet zeggen dat het steeds wat beter gaat. Enge berichten op de radio/tv/tijdschrift komen wat meer van me af te staan. Ik heb (weer) gemerkt dat ik het beste niet op mijn eigen enge gedachten in kan gaan. Meteen afkappen, dus. Anders krijg ik die discussie met mezelf. Dan stel ik mezelf weer gerust en dan begin ik ‘gezellig’ weer van voren af aan. Nu probeer ik er niet op in te gaan. Dat is best zwaar omdat het vertrouwd voelt om wél te gaan piekeren en voor je het weet ben ik weer bezig. Maar het werkt het beste. De pech is, dat als ik eenmaal aan het piekeren en fantaseren ben geslagen, ik voor mijn gevoel ‘te laat’ ben om in het Amsterdams te gaan denken omdat ik eigenlijk de discussie met mezelf al ben aangegaan. Heb ook bedacht dat ik gewoon lekker hardop Amsterdams ga piekeren als ik thuis ben. Volgens mij wordt het dan meer een gewoonte en leer ik het mezelf aan. Goed om me heen kijken werkt prima en ik word er meteen ontspannen van. Oefeningetje gaat ook goed. Af en toe heb ik het gevoel dat ik het niet meer trek. Maar dan toch maar kiezen op elkaar en ervoor gaan. Dat werkt op de lange termijn het beste. Kan jullie dus nog geen kaartje sturen van ‘ben er helemaal vanaf’, maar ik ga er van uit dat dat kaartje nog wel komt. Ik laat nog wel wat van me horen. Nettie