Paniekaanval oplossen

4 dagen geleden las ik je boek. 2 dagen geleden was ik bij je op je zaterdagseminar. Vandaag vraag ik je : “Man, waar zat jij podverdorie toch de laatste 12 jaar?” Gisteren ging ik mijn dagelijkse wandeling van 20 minuten doen. Ik heb namelijk sinds jaren een hele verzameling exposure-routes van 20 minuten. Als ik dan terug thuis kom, en kan zeggen “ik ben eigenlijk niet zo erg angstig geweest”, heb ik voor die dag mijn bijdrage geleverd aan mijn herstel (???). Ergens heb ik altijd het gevoel gehad dat deze methode niet is wat het moet zijn. Volgens mijn (ex)-therapeute mag ik de stap verder (dus 25 minuten) pas zetten als ik zeker niet meer bang wordt tijdens de eerste 20 minuten, anders heb ik het allemaal niet goed gedaan vooraleer de stap naar 25 minuten te doen, en moet ik terug naar 20 minuten. Heb je beeld? Pieter!!! Ideaal om nog een dwangneurose op mijn nek te halen, niet? Effe 10 keer 20 minuten doen, om zeker te zijn dat ik naar 25 kan. Whoeaaaaaahhhhhh ! ! ! ! ! ! ! ! Maar ja, ik moet toch iets aan mezelf doen, en ik vertrok. Na 3 minuten bij jou wist ik het: DIT IS ANDERS !!! Dit had niets meer te maken met 20 minuten, of hoe ver ben ik van huis, of voel ik mij niet te onzeker. Ik zat al meteen een blok verder dan dat ik normaal durf, maar ook daar zijn kleuren, geluiden, enz . . . En dit was genieten ! ! ! Lef om te kijken en te luisteren? Dit ging vanzelf. (De uitdrukking “heb het lef om . . .” komt bij mij wat zwaar over. Onterecht dus.) Na 40 minuten kwam ik thuis, gelukkig en blij dat ik een keerpunt had ervaren. Na mezelf te hebben gefeliciteerd heb ik in mijn tuin 50 dingen geroepen die ik kan. Ik had het gevoel : dit moet blijven duren. Dit wil ik nooit meer loslaten. Ik wou meer. Ik wou zekerheid dat het vorige geen toeval was. Ik ben terug de straat opgegaan. 300 meter van mijn huis is er een frituur waar ik 6,5 jaar geleden een paniekaanval had, en waar ik sinsdien in een grote bocht omheen ga. En . . . ja Pieter, je weet het al : ik ben een bakje frieten gaan kopen. De rust zelve. Eenmaal rustig binnen, dacht ik “Oei, wat in geval van paniek?? Oh ja . . . acht, negen.” Toen heb ik mijn schouders eens opgehaald en gedacht “Hoe goed ik me nu voel, ik kan onmogelijk in paniek raken”. Eenmaal terug thuis heb ik mezelf nogmaals gefeliciteerd en heb opnieuw 50 dingen staan roepen die ik kan. Daarna heb ik Corrie een SMS-je gestuurd met mijn verhaal en de wens geuit dat dit bleef duren. Ik heb weinig geslapen de laatste nachten. Er gebeurt te veel goeds, en dat houdt me wakker, tot als ik besef dat ik het waard ben, en dan val ik in slaap. Het is even wennen. Vandaag voelde ik mij dus niet zo denderend, en dat maakt mij meestal onzeker. Mijn wandeling naar het drukke stationsplein (waar ik niet al te graag kom) had dan ook wat minder kwaliteit dan die van gisteren, maar toen ik eenmaal op een bank aan mijn broodje zat te peuzelen (gehaald in een broodjesbar waar ik al jaren niet meer binnen durf), ging het beter, en ben weer wat rustig gaan wandelen. Daarna heb ik mijn zonen gebeld en hun gezegd hoeveel beter ik mij voel. Zij waren zeer enthousiast. “Is die Hollander zo ne straffe, paps?” – “Nee, jongens, nog straffer”. Pieter, met een traan in mijn oog (echt waar), dank je. By the way, ben jij niet wat te nederig? In je boek beweer je dat je per jaar meer mensen van niet-reële angsten afhelpt dan een gemiddeld biologisch psychiater in zijn hele leven. Ik heb een tamelijk hoog IQ, ben niet gezopen en ben niet onder invloed van gelijk wat, en ik beweer dat alle psychiaters ter wereld samen dit nog niet voor mekaar krijgen. Ze verstaan gewoon de “kunst” niet die jij hebt. Om die kunst te leren moet een psychiater – tot zijn veertigste klappen krijgen in het leven (om te weten te komen wat angst en ellende is) – dan het lef en het inzicht hebben om effe zichzelf op een spectaculaire wijze te herstellen. – als een bezetene tegen alle gevestigde waarden in zijn nieuwe methode verder verfijnen. – de hele wereld bewijzen dat hij gelijk heeft. Iemand die al deze mogelijkheden analyseert en in een kansberekeningsmodel stopt, komt misschien tot de conclusie dat een man als jij slechts om de 2000 jaar geboren wordt? Die vorige kon ook straffe toeren, zoals over het water lopen en zo, maar wat mezelf betreft, voor mij is er een tijdsrekening voor en na Frijters. Nog effe serieus, Pieter. Zou jij je niet laten klonen, man. Straks of morgen rij je met je motor in een ravijn, en zijn we je Mind kwijt. En wat met ons nageslacht? Moet het mensdom maar naar de kloten omdat jij je niet laat klonen? Bedankt Pieter.
Rudolf B België

Door MindTuning ga je via een oplossingsgerichte aanpak op fijne wijze door persoonlijke oefeningen en passende voorbeelden werken aan een paniekvrije toekomst. Evert W.

Ik ben afgelopen 18 november en 12 december bij jullie groepstraining geweest (ik ben diegene die uit Almere komt, en flink last had van paniekaanvallen) Allereerst wil ik jullie zeggen dat ik genoten heb. Echt. Vond het een beetje “thuiskomen”. Na al dat gedoe met psychiaters was dit echt een verademing. Mijn diepe respect voor jullie. Echt grote klasse. Vind het heel erg dapper. Het gaat een stuk beter met me. Ik zit alleen nog met 2 vragen. 1: Als ik ga slapen krijg ik op het moment dat ik bijna in slaap val een heftige paniekgolf. Ongeveer wanneer ik net begin met dromen. Ik schiet dan weer wakker en ben buiten adem. M`n hart gaat als een razende tekeer. Dit duurt dan ongeveer 30 seconden en is weer weg. Dat gebeurt zeker 10 x en dan val ik pas in slaap. Ik weet niet zo goed hoe ik mezelf hier tegen moet wapenen met jullie “tools”. Het gebeurt voornamelijk als ik veel stress heb gehad die dag. Als het relaxed geweest is slaap ik prima in. Heb jij een tip hoe ik dit op kan lossen?? 2: Ik wil nooit een beetje maar altijd alles. En uiteindelijk bereik ik altijd wat ik wil. Maar ik voel me nu zo onzeker. Minste of geringste pijntje in mijn lijf ga ik weer helemaal op tilt. Onzeker op afspraken en om bepaalde alledaagse problemen op te lossen. Al met al dus nogal ongemakkelijk (en dan druk ik het heel zachtjes uit) Maarrrr, m`n paniekaanvallen verder zijn eigenlijk weg. Echt geweldig, maar ook dat maakt me onzeker… Weet het niet zo goed allemaal. Is het raadzaam om gewoon nog een keertje deel te nemen aan de groepscoaching? Of persoonlijke coaching? Of hoort dit er bij en slijt het er vanzelf uit? Laat me even weten wat verstandig is. Alvast bedankt voor jullie reactie. Groetjes Ans

Geen betere manier om het jaar af te sluiten met een oprechte dankbetuiging aan jullie! Ik heb met de angst- en paniekstoornis waarmee ik meer dan 30 jaar heb rondgezeuld altijd het gevoel gehad dat het in grote mate een autonoom proces was, waartegen ik me maar ten dele en dan nog slechts met heel veel energievretende inspanning kom verweren. Echt een gevecht tegen windmolens. Jullie inzicht over het reageren van het lichaam op het innerlijke plaatje was voor mij een doorbraak. Ik vecht niet meer maar neem waar. Er staan prachtige HOGE bomen bij me aan het eind van de straat. Voor jullie coaching had ik deze nooit opgemerkt. En wat is Nederland wijds. Het gaat goed met me! En ja jullie lezen het goed, er staat in de vorige zin niet NOG STEEDS. Geen twijfel meer. Sommige dingen zijn na zo’n lange tijd nog wat onwennig en spannend. Maar dan spannend als uitdaging. Het zelfvertrouwen ijlt na op de ontwikkelingen maar groeit met de dag. Mijn negatieve zelfbeeld stel ik in positieve zin bij. Heel veel dank en ik hoop jullie op één van de zaterdagseminars te zien. Niet dat ik dit nodig heb, maar gewoon om nog weer even de sfeer en de kick van de 2 geweldig goede dagen van de groepscoaching te proeven. Groet en een heel goed nieuwjaar gewenst, Patrick

Inmiddels alweer ongeveer vier jaar geleden ben ik zelf bij jullie geweest ivm paniekaanvallen. Sinds die tijd gaat het meer dan goed met mij. De reden dat ik jullie nu benader heeft echter een andere reden. Mijn echtgenote gaat thans door een moeilijke periode waarbij ik bang ben (zij deelt deze angst) dat zij op het punt staat ‘over haar theewater te raken’. Zij heeft een eigen zaak en een karakterstructuur die nogal perfectionistisch te noemen is. Daarnaast denken wij dat haar functioneren zowel prive als zakelijk voornamelijk wordt beheerst door angsten. Geen vakantie nemen vanuit de angst dat het mogelijk niet goed zal gaan op de zaak. Gezien de ernst van de situatie zou mijn echtgenote graag op zeer korte termijn eens een afspraak met jullie willen maken voor een privésessie. Zelf ben ik ongeveer twee of driemaal bij jullie in Waddinxveen geweest. Zou het mogelijk zijn om mij hierover even te bellen of te mailen? Voor mijn echtgenote ligt het wat moeilijk om telefonisch contact te hebben aangezien zij de hele dag in een drukke zaak staat. Ik zou het op prijs stellen om op korte termijn in ieder geval wat te horen. David

Ik moet toch even een stukje schrijven omdat ik iets met jullie wil delen (en wie begrijpt het beter dan jullie?) De dag nadat jullie gebeld hebben, moest ik met een kennis naar de stad dus kon ik gelijk al jullie ”truckjes” toepassen (niet op de mensenmassa letten, hoofd goed draaien en niet naar de grond kijken enz.) nou, geloof me of niet ik voelde totaal geen paniek, wel de nodige spanning maar dat is niet erg. Ik had de hele dag zoiets van; hou ik mezelf nu voor de gek? Die nacht erop droomde ik dat ik op vakantie was en elke dag zat ik te wachten op een paniekaanval die maar niet kwam, een week vertoefde ik in een warm land en elke dag dat ik geen angsten had, voelde ik me meer vrij….Jullie begrijpen met wat voor een gevoel ik wakker werd….En dat terwijl ik meestal geplaagd word door de meest vreselijke dromen. Gisteren moest ik naar mijn ouders en altijd voel ik me paniekerig (omdat ik op die weg wel 100 keer een paniekaanval heb gehad) nu ging het met de nodige spanning maar zonder angst!!! Normaal gesproken ga ik altijd gelijk s’morgens met Jan uit bed omdat ik niet durf te blijven liggen, maar vanmorgen heb ik mij ontspannen een keertje omgedraaid en voelde niet die angst die ik elke ochtend voel. Natuurlijk vertrouw ik niet helemaal op dit gevoel, ik blijf zoiets hebben van; is dit stilte voor de storm??!! Toch is er iets wezenlijks veranderd en dat komt dat jullie mij hebben geholpen!!! Vandaag heb ik boodschappen met een vriendin gedaan en normaal heb ik altijd last van dat ”onwerkelijke” gevoel. Vandaag dus niet. Ik ben nog niet alleen op straat geweest, maar dat ga ik morgen oefenen. Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik jullie ben, maar ik denk dat jullie het wel begrijpen. Jullie moeten dit ooit ook gevoeld hebben.. Ik wilde jullie dit even laten weten, gewoon omdat ik zo blij ben en omdat ik vind dat jullie moeten weten wat voor een goed ”werk” jullie doet!! Coby

In april heb ik deelgenomen aan jullie groepstraining i.v.m. m’n trilangst en paniekaanvallen. Op dit moment blijkt jullie methoden effect op mij te hebben. En waarom nu pas? Omdat ik je in eerste instantie niet helemaal geloofde. Ik was cynisch en pessimistisch. Doordat ik jullie technieken niet toepaste en ik lekker doorging met “ogen kijken” gingen mijn angstaanvallen niet weg. Totdat ik er kotsmisselijk van werd, omdat mijn afstudeerstage erdoor dreigde te mislukken. Daarom heb ik in oktober met mijn examinator een open gesprek gehad over mijn trilangst, paniekaanvallen en daarmee gepaarde depressieve gevoelens. Sinds ik dat heb gedaan voelde ik me stukken beter en heb me voorgenomen jullie technieken steevast toe te passen. Vooral de techniek om mensen niet meer in de ogen aan te kijken en letten op kleur en beweging heeft mij de grootste verbeteringen opgeleverd. Hierdoor ben ik stukken zelfverzekerder geworden. Op den duur verdwijnen namelijk automatisch de angstgedachten, zoals “wat de mensen van me denken”, en “vinden ze het wel goed wat ik doe” en “ik moet dit en ik moet dat”. En om me “vaster” op de grond te voelen plak ik mijn tong boven de tanden! Af en toe vergeet ik het nog, maar nog even en dan is het een natuurlijke reflex. Ik ben nu veel beter in staat om zelf beslissingen te nemen en voel me stukken vrijer als ik onder de mensen ben. In de supermarkt waar ik mijn eerste paniekaanval kreeg kan ik weer vrij rondlopen en dat geeft een heerlijk gevoel! Op 29 januari ben ik afgestudeerd met een 7, terwijl ik 2 maanden ervoor dreigde te zakken. Het is goed gegaan omdat ik open kaart heb gespeeld over mijn situatie en jullie technieken heb toegepast. Uit de grond van mijn hart wil ik jullie bedanken. Het heeft even geduurd, maar jullie technieken hebben mijn levenskwaliteit sterk verbeterd! Maarten K

Bedankt voor het beantwoorden van mijn E-mail. Gelukkig heb ik nu een methode waar het stoppen met roken wel gaat lukken. (ben ik van overtuigt) Ook bedankt voor het boek die jullie geschreven hebben en natuurlijk de seminar waar ik zaterdag 10 november geweest ben. In 3 weken tijd heb ik enorm veel geleerd. Sindsdien draai ik veel met mijn hoofd en m’n ogen in het midden. Ik voel me hierdoor al een stuk zekerder. Voor het overspannen zijn heb ik de beeldoefening en nog wat oefeningen uit het boek gedaan. Daardoor is de gevoelsmatige band om mijn hoofd voor een groot deel verdwenen. De paniek komt ook zelden meer voor. Ik denk dat ik voor het stoppen met roken en angst om op slot te slaan als ik aan iemand wat wil vertellen ,een sessie bij moet wonen. Dat zal dan ongeveer over 3 maanden zijn want ik moet eerst nog sparen wat ik er graag voor over heb. O, ja. Ik ben ook positiever gaan denken. Op mijn werk vertel ik ook van jullie, en een aantal mensen sprak dit wel aan en zijn het boek gaan kopen. Zelfs heb ik het boek aan iemand gegeven omdat ze diep in de schulden zat. Ze is depressief, de man is bij haar weg, de moeder en de tante overleden. Dit alles binnen een jaar. Ik hoop dat ze verder komt door dit boek. Ik hoop jullie snel te zien. Nogmaals BEDANKT, BEDANKT Anton